داستان قورباغه و هزار پا

قورباغه و هزار پا

قورباغه ای به گودالی رسید و دید که یک هزار پا با شادابی و خوشحالی تمام زندگی می کند . قورباغه زبان گشود و به هزار پا گفت : ما شاء ا... هزار پا تو چه قدر پا داری ! چگونه با این همه پا راه می روی ؟ راستی تو اشتباه نمی کنی ؟ اول کدام پایت را بر می داری ؟ بعد کدام را بر می داری ؟ چگونه از این همه پا استفاده می کنی ؟

هزارپا فکری کرد و گفت : قورباغه راست می گوید ، به راستی اول باید کدام پایم را بردارم ؟ چگونه این همه پا را پشت سر هم بر دارم ؟ هزار پا از این به بعد دیگر نتوانست به درستی راه برود . او پس از این ماجرا در موقع راه رفتن غلت می خورد ، کج می شد ، معلق می زد و ...

                نکته :               

بعضی از پدران ، مادران ، معلمان و مربیان بزرگوار در مسیر یادگیری خودجوش بچه ها مین گذاری می کنند . با تذکرات بسیار ، آن ها را از فطرت خدادادی دور می کنند . با داد و فریاد و صدای بلند ایده ها و عقاید به ظاهعر درست خود را به آن ها تلقین می کنند .

یادمان باشد فزندان ما در محیط غنی ، آزاد ، عاطفی و صمیمی بزرگ می شوند و مردان وزنان مقتدر خواهند شد . یادمان باشد که آن ها هزاران پا برای رفتن و پیمودن مسیر زندگی دارند . دخالت بی مورد والدین ، ترقه های عاطفی خطرناک پدران و مادران موجب می شود آن ها نتوانند از کم ترین پا های خود هم استفاده کنند . آن ها زمین گیر تربیت نامناسب والدین و معلمان و مربیان خود هستند . آن ها را فلج می کنیم چون دلمان می خواهد تند تر راه بروند و زود تر به مقصد برسند . اندکی تحمل ! به نام تربیت چه می کنیم ؟

آیا می دانید « بهترین دخالت در تربیت بچه ها ، مهیا نمودن فضا و محیط مناسب و خود را کنار کشیدن است . »